تاثیر آموزش رفتارهای خود مراقبتی بر کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: دیابت شایع ترین بیماری ناشی از اختلالات سوخت وساز است که در صورت عدم کنترل آن، می تواند باعث کاهش کیفیت زندگی در مبتلایان شود؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش رفتارهای خود مراقبتی بر کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام گردیده است. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1394 بر روی 90 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در شهرستان چالدران اجرا شد. بیماران به صورت تصادفی سازی طبقه ای در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد، در دو مرحله قبل و 3 ماه پس از مداخله آموزشی گردآوری گردید. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و آزمون های تی زوجی و مستقل در سطح معنی دار 05/0 استفاده شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار سن بیماران 5/9± 3/46 بود. نتایج مطالعه نشان داد که میانگین نمرات متغیرهای آگاهی، نگرش و رفتارهای خود مراقبتی گروه مداخله به طوری معنی داری افزایش یافته است (05/0>p)، اما تغییرات انجام شده در گروه کنترل معنی دار نبود. همچنین مداخله آموزشی تأثیر معنی دار در بهبود کیفیت زندگی بیماران در تمام ابعاد آن در مقایسه با گروه کنترل گذاشته بود (05/0>p). نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که مداخله آموزشی باعث بهبود رفتارهای خود مراقبتی در بیمان مبتلا به دیابت نوع 2 شده است. همچنین نتایج نشان داد که با آموزش رفتارهای خودمراقبتی می توان کیفیت زندگی را بهبود بخشید.